31 augustus tm 6 september oa Zamosc, Lancut, Cisna.

Maandag 31 augustus:

Vanochtend maar weer eens mijn haar gewassen, dat hangt een beetje af nu of we op een camping staan en elektriciteit hebben. Douchen kan ik ook in de camper, maar mijn haar föhnen lukt niet zonder elektriciteit van een camping. En omdat ik inmiddels al 3,5 maand niet meer naar de kapper ben geweest is föhnen wel noodzakelijk geworden om het enigszins in bedwang te houden 🤯🤯omdat we geen zin hebben de hele dag op de camping te blijven gaan we vandaag weer een stukje verder. In eerste instantie is Zamosc het doel, maar we wijzigen dat in Lublin en kamp Majdanek. Onderweg beseffen we ons echter dat het maandag is vandaag en dat Majdanek gesloten is. Dus rijden we alsnog door naar Zamosc. Wederom lekker binnendoor. Ruud ziet een Marterachtige de weg oversteken. (Waarschijnlijk een bunzing) En verder is het een vriendelijk gebied met glooiende heuvels. 

Dinsdag 1 september

De stadscamping in Zamosc is niet bijzonder mooi, maar heeft een goede WiFi verbinding. Dus vandaag het reisverhaal afgeschreven zodat dit geplaatst kan worden. 

Het waait vandaag behoorlijk en regent de gehele dag. Dus voor een van de eerste keren kom ik (behalve voor de douche) de camper niet uit. De weersverwachting voor morgen is maar Max 18c.  We zullen zien wat het morgen wordt. Dan gaan we Zamosc bekijken. Een stadje ontwikkeld door Jan Zamoyski, een politicus uit de 16e eeuw. Hij bouwde hier de ideale stad, gebaseerd op het model uit de renaissance (na voorbeeld Padua). De vorm is vijfhoekig, de vorm van een menselijk lichaam, het paleis is het hoofd, de kathedraal en synagoge de longen, het stadhuisplein het hart en de 3 markten de buik. Het is een vestingstadje en de architect was een Italiaan, Bernardo Morando. Zamoyski wil van de stad een zelfstandige staat maken, los van de koning en het arrogante Krakau. Nu nog blaast er elke dag om 12:00 uurin de middag een trompettist vanaf de toren van het stadhuis in drie windrichtingen, behalve naar het westen waar Krakau ligt. Net buiten de stadsmuren ligt de Rotonde, een rond gebouw dat gebruikt is als ghetto en gevangenenkamp van de nazi's. Er zijn veel mensen gemarteld, gevangen gehouden, vermoord en verbrand.

Woensdag 2 september:

We rijden vanaf de camping naar de rand van de stad waar we parkeren. Vandaag rijden we sowieso verder na bezichtiging van Zamosc. Het is een klein stadje dat valt onder Unesco werelderfgoed en met name het stadhuisplein met de arcaden en mooie panden is interessant. We bezoeken de kerk met losstaande klokkentoren die je kunt beklimmen voor een leuk uitzicht over de stad en de stadswallen.

We wandelen het stadje door en zorgen ervoor dat we om 12:00 uurop het plein staan voor de trompettist. Er zijn nog mooie poorten te zien naar gangen waar vanuit je winkels en restaurants kunt bereiken. Veel restaurants aan het plein hebben ook ruimtes in keldergewelven onder de huizen/het plein.

We bezoeken de synagoge, (Gebouwd tijdens de aanleg van de stad),  die nu gebruikt wordt als Joods centrum ter nagedachtenis van de historie van het jodendom o.a. in Zamosc, omdat er nu geen joden meer wonen. Terwijl de bevolking van de stad in de 19e eeuw voor meer dan 50% uit joden bestond. Tijdens de eerste WO werden ze vervolgd door de Russen en na de 2e WO waren er hoegenaamd geen Joodse bewoners meer. In 1947 nog maar vijf. Het gebouw is mooi gerestaureerd en er staan veel borden met verhalen van kinderen die in de 2e WO door omstandigheden contact hebben verloren met hun familie. Omdat ze ondergedoken waren of omdat ze weggehaald waren door de Duitsers en geadopteerd waren. Deze overlevers doen het verhaal van hun leven. Indrukwekkend. 

We eten in een Armeens restaurant aan het plein in een van de keldergewelven. Leuke plek met mooie kleden aan de wand.  Voor het eerst heb ik iets gekozen dat me niet heel erg blij maakt. Soort droog brood gevuld met aardappel/cottagecheese vulling (ook droog) en paddenstoelen saus. Zware kost!🥵Als we de stad uitlopen naar de Rotonde, lopen we nog even binnen bij een antiekzaak. Aardige man die ons te woord staat en als we een oud Pools poppetje uit 1950 willen kopen, krijgen we dat van hem cadeau. Om hem toch wat handel te gunnen ga ik opnieuw op zoek naar iets en stuit op een span gietijzeren Belgische paarden. Loodzwaar, maar erg leuk om te zien. Echter  ook deze paarden krijgen we van hem cadeau. Omdat, zoals hij verteld, hij een span met wagen erachter heeft verkocht en dit stel overbleef. Als dank geven we hem een bedrag voor een goede bak koffie.

Als we de Rotonde bereiken blijkt die gesloten te zijn ivm renovatie. We lopen eromheen, zijn erg onder de indruk van alle graven en kruisen van vermoorde mensen. Zien bij het teruglopen van heel dichtbij een prachtige eekhoorn en gaan vervolgens rond 16:00 uurverder richting Lancut. Spreek uit als “Wansjoet”! Ik weet ook niet waarom 😬.

 We komen weer door dorpen met onuitspreekbare namen zoals Szczebrzeszyn. Zien verschillende orthodoxe kerken staan glimmen met hun gouden koepels en rijden aan het eind van de dag een indrukwekkende zonsondergang tegemoet (jawel we rijden weer westwaarts!) in een steeds meer heuvelachtig/bergachtige omgeving in de sub Karpaten. De camping waar we vanavond staan scoort enorm hoog bij de camperapp. Alles schoon, luchtverfrissers en muziek op toilet, mooie plekken, wasmachine en zeer behulpzame eigenaars die Engels spreken. En dat voor €10. 

Donderdag 3 september:

Lancut is niet erg bijzonder, alhoewel de stad trots is op het feit dat het de hoofdstad is van de wodka. De stokerij is onlosmakelijk verbonden met het kasteel en bestaat sinds de 18e eeuw. In 1944 maakten de Russen de fabriek met de grond gelijk, maar hij is opnieuw opgebouwd en produceert nog steeds hoogstaande wodka (en veel andere alcoholische dranken) Er is een mooi kasteel dat voor het eerst gebouwd is in de 14e eeuw, maar daar is niet veel van over. In de 18e eeuw was het bezit van de familie Lubomirski. Prinses-maarschalk Izabele was toen de rijkste vrouw van Polen en bezat 16 steden en 356 dorpen en was de vriendin van Marie Antoinette van Frankrijk. Zij heeft het kasteel zoals het er nu uitziet vorm gegeven. Als laatste heeft de familie Potocki er gewoond, verre neven van enkele Duitse families met aanzien, en werden daarom tijdens de 2e WO met rust gelaten.  Aan het eind van de oorlog heeft graaf Potocki de meeste van zijn schatten en dure meubels naar Liechtenstein gebracht uit angst dat de Russen de boel zouden plunderen. De curator heeft uiteindelijk een bord opgehangen dat het huis een museum was van de Poolse natie en er voor gezorgd dat het Russische leger het pand met rust liet. Dus het meeste is nog in originele staat met prachtige houten ingelegde vloeren en originele meubels etc.

We kunnen gelukkig nog kaartjes krijgen voor vandaag, aangezien er in de website staat dat het in september  alleen in de weekenden is geopend. En het bezoek is ingedeeld In kleine groepen op tijdsblokken Ivm Corona. We zijn er rond 10:30 uuren kunnen kaarten krijgen voor 12:30. We nemen onze tijd voor de schilderijen expositie in het gebouw waar de kassa is en lopen het park rondom het kasteel door, waar bijzondere en heel oude bomen staan. Om 12:30melden we ons bij de ingang. En lopen met 1 ander stel door het kasteel, waar ze in elke ruimte via luidsprekers Engelse uitleg geven over hetgeen we zien. Vooral de houten vloeren zijn erg mooi. En er is een expositie verspreid door het kasteel met voornamelijk kinderkleding uit de 17e t/m de 19e eeuw. De zeer bijzondere bibliotheek, waar speciaal glas in de ramen zit dat de uv straling tegen houdt krijgen we helaas niet te zien.  Saillant detail is een beeld van de liefdesgod in de beeldengalerij waar de geadopteerde zoon van Izabele Lubomirski, die erg mooi was en volgens legende is gestolen van zijn familie door haar, model voor heeft gestaan.

Na het kasteel kunnen we om 14:30ook de stallen en het koetshuis nog bezoeken. 

Voordat we terugrijden naar de camping eten we nog een hapje in de stad op een terras en rond 17:00 uurzijn we weer terug op de luxe camping. Morgen gaan we verder naar het zuiden.

Vrijdag 4 september:

Rond 11:00vertrekken we via de Biedronka voor wat boodschappen richting het dal van de rivier de San waar een hele rits houten kerkjes staan waar dit deel van Polen om bekend staat. Het zijn (Grieks) orthodoxe Kerkjes en sommigen staan op de Unesco Werelderfgoedlijst. In Lodzina staat het kleinste kerkje en daar beginnen we. De rit ernaartoe via de route die mijn maps.meapp aangeeft is wel erg binnendoor merken we een beetje aan de late kant. We komen terecht op een zeer slecht berijdbaar pad dat bestaat uit niet meer dan betonplaten over een bospad met het en der diepe kuilen. Uitdaging, maar ook deze hobbel neemt Ruud (en de camper) weer prima. 

Bij het eerste kerkje zien we ook een eeuwen oude eikenboom die de dikste stam heeft die we tot nu toe hebben gezien. 

Helaas kunnen we in verband met “werk aan de weg” de laatste kerkjes niet zien omdat we er met de camper niet kunnen komen (maximale doorrijhoogte bij de wegwerkzaamheden was 2,60) en er zijn weinig wegen in dit gebied dus omrijden is geen optie. We bezichtigen er uiteindelijk 3 in een erg mooi gebied in de uitlopers van de Karpaten.

Via Sanok (een industriestadje) rijden we naar Cisna in het nationaal park Narodowyn in de Bieszcady mountains. Het Pools-Slowaakse grensgebied. Als we daar aankomen na een rustige rit over binnenwegen door bergachtig gebied zijn we zeer verrast door alle toeristische bedrijvigheid. Het is er erg druk en het kleine plaatsje bestaat voor groot deel uit restaurants, hotels, souvenirswinkels en een camping. Het stationnetje in Majdan, paar km verderop, waar een treintje vandaan vertrekt naar de grens met Slowakije in het bos is helaas al dicht, dus moeten we morgenochtendkijken of er nog kaartjes zijn. We installeren ons op de camping en eten wat bij restaurant Troll waar de standaard muziek een soort hardcore grunch blijkt te zijn wat iets te goed hoorbaar was uit de geluidsboxen!🙄. 

Zaterdag 5 september:

Bijtijds naar het station, waar het al zo druk is dat we er niet meer kunnen parkeren en dus stukje terug op andere parkeerplaats moeten gaan staan. Ik stap vast uit om te kijken of er nog kaartjes zijn als Ruud terugrijdt met de camper. Er blijkt vandaag een speciale markt te zijn ter promotie van het gebied met info over trips, natuur, producten uit de regio en optreden van een plaatselijke muziekband.

Dit heeft waarschijnlijk wel tot gevolg dat er voldoende treinritten zijn ingepland en we dus kaartjes kunnen krijgen voor 12:30van Majdan naar Balnica. Een stationnetje in het bos waar je met de auto niet kunt komen en letterlijk aan de grens met Slowakije.

Leuke rit door een dal en bos. We hebben een half uur om rond te kijken en lopen het bos in naar de grens en het begin van een trail. Waar borden staan met de mededeling dat er beren in dit gebied wonen en wat je moet doen als je ze tegen komt!  Ik denk gewoon knuffelen, dan zijn ze zo van slag 🥰. Geen 🐻gezien overigens. Ook even Slowakije aangedaan, kunnen we ook afstrepen😁. 

Na de rit rijden we via Turzansk, waar nog een houten kerkje (Unesco erfgoed) staat, richting het noorden. Het kerkje blijkt volledig in de steigers te staan, maar we hebben wel geluk dat er net een groepje toeristen uitstapt die blijkbaar hebben geregeld dat de kerk open is, zodat we het van binnen kunnen bekijken. Onderweg komen we eindelijk een kudde koeien tegen op de weg (daar hebben we al heel veel borden over gezien) en om 17:30zijn we op plaats van bestemming. Een camping in Tylawa. Tussenstopje naar Krakau. 

Zondag 6 september:

Vandaag een rustdag. Reisverslag schrijven, boekje lezen etc. We zijn nu (eind van de dag) nog de enige gasten op de camping. De caravan en tenten die er stonden zijn allemaal vertrokken in de loop van de dag. Verder is er ook niemand van de camping, dus rustiger kan niet. Er is een douche en toilet en daar heb je het dan ook mee gehad. Maar meer hebben we niet nodig. Alles aan boord!