Van kasteel Malbork tot verjaardag Ruud

Vrijdag 10 juli:

Wat een opgaaf om dat reisverslag een beetje up to date te houden. En dat terwijl ik wars ben van verplichtingen tijdens reizen. Maar volgens Ruud hebben we er tzt ons voordeel van, want dan hebben we alle info op een rijtje en achteraf is dat niet meer te bedenken. Dus daar gaan we weer!

Vrijdag vanuit Gdanks naar Malbork gereden. Ruim 50 km dus daar zijn we lekker snel. Leuke camping tegenover het kasteel. We staan aan het meert met een eigen steiger en uitzicht op het kasteel aan de overkant van de rivier. Kasteel Malbork (Marienburg in het Duits) is opgericht in 1230 door de Duitse orde. Zo goed beveiligd dat het ondanks alle oorlogen hier nooit veroverd is geweest. Het is wel een keer verkocht. Prachtig gerestaureerd en nog niet zo heel lang geleden in 2016 pas klaar. Heel veel te zien. Je gaat er met een audio gids doorheen die je van alles verteld over wat je ziet, ideaal! We mogen naar binnen om 14:00. Ingegeven door Corona en voor het eerst wordt onze temperatuur gecheckt bij de ingang. De audio gids werkt perfect en gaat pas babbelen als we een bezienswaardigheid bereiken. Er is zoals verwacht een tentoonstelling over Barnsteen en wapens en je kunt veel van het gerestaureerde kasteel bezichtigen. Een leuke tour. Tussendoor drinken we wat in het restaurant. Ook coronaproef! 

Af en toe 's middags een onweersbui, waar we handig omheen gingen door dan weer binnen iets te bekijken. Geen last van gehad en 's avonds was het weer droog. Na bezoek kasteel terug gelopen naar camping over loopbrug over rivier. Aan de oever staat een leuke bistro waar we volgens Corona regels, dus alles aanwijzen en zij maken je bord klaar dat je gelijk mee kunt nemen naar je plaats, heerlijk echt Pools eten. Ruud shaslick en ik soort beenham met zuurkool. Smaakt allemaal prima.

Zaterdag 11 juli:

Ruud 's morgen nog een gigantische daas gefotografeerd op onze luifelstok. We zijn al volledig lek geprikt, maar dit willen we graag voorkomen. 

Lange afstand gereden vandaag naar het merengebied en camping aan de haven in Gizycko bij hotel St.Bruno. Onderweg ons eerste ongeluk gezien. Er staan niet gelogen 5 brandweerwagens op de weg, maar de auto waar het om gaat lijkt alleen maar van de weg te zijn geraakt en is de enige met schade. Geruststellend gevoel dat alles uitrukt als er iets gebeurt hier 😄. 

Het is weer een prachtige rit en de camping is prima. Aardige mijnheer die ons welkom heet en ons de beste plaats aanwijst voor de ontvangst van onze schotel. Ruud wil namelijk morgen absoluut Max Verstappen niet missen die een tweede kans krijgt in Oostenrijk. 'S avonds lopen we het stadje in en gaan iets eten aan de boulevard. Gizycko ligt precies tussen 2 meren die verbonden worden door een kanaal. Met uitzicht op het Sniardwy meer eet ik vis (Zeelt) en Ruud een soort schnitzel. Daarna lopen we langs het meer verder en komen we bij een erg nieuwe brug die vanaf hat strand over de spoorweg naar de stad gaat. Verder is er aan de boulevard een kermis die er wat mistroostig uitziet. Alles is weliswaar open, maar in de attracties zitten niet meer dan 2 personen. En sommigen zijn erg leeg. Ik koop eindelijk een warme wafel bij een kraam. Vooral omdat de geur zo lekker is. Je ziet hier heel veel kraampjes met wafels en Lody (ijs) 

Van Natascha appjes binnen gekregen dat ze onze aalbes hebben leeggeplukt en Suzan verlekkerd met het schaaltje in onze tuin zit. Hoop dat ze goed smaken. Ook sturen ze wat foto's door van onze tuin. Leuk om even te zien hoe alles erbij staat. 

Zondag 12 juli:

Dagje rust in Gizycko. Lekker uitgeslapen en op ons gemakje ontbeten. Onze magneetfolie wordt al aardig gevuld met alle magneetjes en andere herinneringen aan onze reis. Ik ga begin van de middag de stad in om eens te kijken of daar nog wat te doen is. Ruud zit klaar voor Max! 

Helaas is bijna alles gesloten op zondag, op een enkele buurtwinkel na, de restaurants en de drankwinkels 😉 en de watertoren die te bezichtigen is . Ik loop een rondje door de stad en fotografeer wat graffiti, een reclamezuil met verkiezingspropaganda en dameskleding In etalages die je in Nolland al decennia niet meer ziet. 's Avonds kook ik weer eens om het niet af te leren 😂. Heerlijke entrecote ( al zeg ik het zelf) met aardappels en salade. 

Maandag 13 juli:

Vandaag weer door naar onze volgende stop. We rijden via de Wolfsschanze (25 km de verkeerde kant op) om de bunkers te bezichtigen waar Hitler in de oorlog ruim 3 jaar heeft gebivakkeerd om zijn aanval naar Rusland voor te bereiden. Verborgen in de bossen en pas ontdekt aan het eind van de oorlog. Maar daar stond een hele lange file, dus zijn we omgekeerd. Via allemaal binnendoor wegen naar de grens van Litouwen gereden. Heel veel moerasgebied en wijde uitzichten. Gekke verkeersborden gezien zoals overstekende elanden en hondensleeën. Het wemelt hier van de ooievaarsnesten. Allemaal met jongen. Ook zien we een hele groep erg grote kraanvogels (Brolga's). Langs de weg zien we regelmatig borden naar bezienswaardigheden, zo zijn we terecht gekomen bij een pyramide. Bleek een mausoleum van de familie Fahrenheit. Verder zie je ook veel gedenktekens en christelijke afbeeldingen met linten langs de weg. Doordat we een wat rare route volgen komen we erg in de binnenlanden terecht en rijden dicht langs de grens met Rusland (de enclave Kaliningrad) en zijn de wegen niet optimaal. We halen een gemiddelde van 30 km per uur. Dat kan dus nog wel even duren voordat we bij de camping zijn net over de grens van Litouwen aan een groot meer. Het heeft echt ook wel voordelen want we vinden daardoor een bord naar het drielandenpunt van Polen, Litouwen en de Russische enclave Kaliningrad. Een toeristisch plekje met een heuse stenen zuil die aangeeft waar de grenzen lopen. Er staan veel borden met informatie en een waarschuwing dat je niet op Russisch grondgebied mag komen op straffe van een bekeuring van 500 Sloty. Er staan dan ook hoge hekken op de grens en een landrover op Russisch grondgebied met bewaking. Aan onze kant staat echter ook een politiewagen, die alles goed in de gaten houden. Als ik foto’s wil nemen van alledrie de kanten van de stenen zuil en per ongeluk over de rode steentjes stap die de grens aangeven met Rusland, wordt ik dan ook onverbiddelijk terug gefloten. Ook daar mag je dus niet op Russisch grondgebied staan. Bizar!!  We kwamen ook drie motorrijders uit Nederland tegen bij het drielandenpunt. Nederlanders zijn erg schaars. Tot op heden in Polen en Litouwen, minder dan 10 gespot.

Ondanks dat onze TomTom en heel andere route aangeeft die zo ongeveer 80 km langer is dan mijn maps.me app, volgen we toch mijn App maar en gaan we via een landweggetje Litouwen in en zijn we na 16 km bij onze camping Pusele aan het meer. Met een open lucht museum met allemaal beelden van een lokale kunstenaar (Renaldus Darius Dulinskas) die hij maakt van metaal afval en sommige van hout. Man is een veertiger maar enorm productief. Waar je ook kijkt staat wel iets van, met name, metaal.

's Avonds is een groot deel verlicht en het bos staat er vol mee. De eigenaar van de camping is een fervent jager. Dat zie je terug in het restaurant waar allerlei dode dieren hangen en in de receptie die vol hangt met bijzonder bewerkte schedels van herten. In verband met onze lange rit en een uur tijdsverschil (het is hier een uur later dan in Polen en Nederland) gaan we kijken of we nog iets te eten kunnen krijgen in het restaurant. Dat gaat met horten en stoten, want Litouws is een bijzondere taal. Zeg maar een oertaal, een oude Indo - Germaanse taal, die verwant is aan het Sanskriet. Het lijkt werkelijk op geen enkele andere taal en is niet aan te leren. Dus daar gaan we dan ook zeker niet aan beginnen. Ze hebben 32 letters waarvan 12 klinkers in het alfabet met allemaal dakjes en friemeltjes op en onder de letters. Elke letter heeft zijn eigen uitspraak. Zo zijn er 3 u's, die je uitspreekt als een korte OE, een iets langere OE en een nog iets langere OE! 🤪 En als je iets net iets anders uitspreekt kan het heel iets anders betekenen. We kennen inmiddels goedendag (Labas diena) en dankjewel (atchu, dat je uitspreekt als hatsjoe) 

Het is een erg beknopte kaart in het restaurant en de juffrouw moet haar collega bj de receptie bellen om te begrijpen wat we willen. Uiteindelijk krijgen we ons biertje en wijntje en ruud zijn kipfilet (met koude kerriesaus uit een potje) en ik mijn salade en frietjes. Die ik had besteld met mayonaise, die uiteindelijk op mijn salade was beland. Al met al weer een volle buik en in het donker nog even de verlichte camping en kunststukken gaan bekijken. Het uitzicht op het meer is geweldig. Aan de overkant is het Russisch grondgebied. En volgens mij vieren ze er een feestje, want er schalt muziek over het meer vanaf de overkant. Terwijl onze camping duidelijk was dat er geen muziek gemaakt mocht worden. Ze kennen de overburen waarschijnlijk al langer🙃. 

Dinsdag 14 juli:

Omdat we de was niet kunnen doen op de camping gaan we vandaag weer door naar de volgende plek Siline aan de rivier de Nemunas. De trip is leuk. Er is hier veel ruimte en weidse uitzichten. De huizen zijn bijna allemaal aan de buitenkant van hout en hebben een klein voorportaal. In een gevarieerd aantal kleuren. Geel en groen zijn verreweg favoriet, maar de meesten zien er zeer vervallen uit en hebben een grauw/grijs kleurtje. Ondanks dat hier minder dan 3 miljoen mensen wonen in een land dat qua grootte te vergelijken is met Nederland is het alsnog het dichtst bevolkte land van de Baltische Staten. De camping is goed te vinden en ziet er prachtig uit. Terrein vol vijvers en leuke rieten parasols etc. Het is  een camping met wasmachine!!! Dat gaf de doorslag. We gaan dan ook gelijk aan de slag met de was in de hoop dat het nog een beetje droogt voor de nacht. Aan het begin van de oprit naar de camping hebben we een bistro gezien, volgens de campingeigenaar hebben ze niet altijd eten in huis en is het afwachten of je er kunt eten. Wij nemen de gok en lopen er rond 18:30 heen. 

Het is een leuke plek met tafeltjes op terras en op een groot grasveld met uitzicht op de rivier beneden. Een aardige dame verteld ons dat we er kunnen eten, maar dat de keus beperkt is. Kip of salade met tonijn of mozzarella. Ruud gaat voor de kip en ik voor de salade met mozzarella. Even daarna komt ze vragen of we een kaasplateu willen met lokale kaasjes voor bij de borrel. Ondanks dat Ruud geen kaaseter is probeert hij er toch één (kaas met spek🙄) En zowaar het smaakt hem! Het is weliswaar heel jonge kaas. De andere zijn met knoflook en Chili. Voordat onze hoofdmaaltijd komt, komt de dame melden dat er toch ook nog varkensribbetjes zijn. Dus veranderd Ruud zijn bestelling.

In een heerlijk zonnetje (had ik al vermeld dat we heerlijk weer hebben?) met prachtig uitzicht op de rivier en wederom een ooievaarsnest met jongen komen wij de avond wel door. 

Woensdag 15 juli:

Ruud is jarig vandaag, helaas weinig aan kunnen voorbereiden. Vergeten dingen van huis uit mee te nemen en onderweg niet veel tegen gekomen. Wel een kaart en lieve stickers voor op de kast. Bij gebrek aan verse broodjes maak ik scrumbled eggs met spek en champignons op toast. (De geroosterde boterhammetjes hier zijn wat van inferieure kwaliteit en vallen snel uiteen in een soort paneermeel. Maar we doen ons best ze heel te houden. Na ons ochtendritueel gaan we op de fiets richting museum en de kastelen.  De camping is vlakbij het museum over de regio Jurbarkas met veel info over het leven op en met de rivier in het verleden en de natuur in de omgeving. Er staat o.a. een display met dieren die hier voorkomen, zoals de wolf, everzwijn, herten, vossen en de wasbeerhond. Nog nooit van gehoord, maar blijkbaar familie van de hond. (Zie foto's) Museum is erg leuk, ondanks dat het aan de buitenkant eruit ziet of het al jaren niet meer open is. 

In de buurt zijn  2 kastelen gebouwd door de Teutonen en De kastelen zijn niet zozeer ter verdediging, maar meer een soort buitenverblijven. Ze zijn recent gerestaureerd en worden beiden gebruikt als opleidingsinstituut. De ene voor een art school, daar staan dan ook in de ruimtes die je kunt bezichtigen veel kunstwerken. We beklimmen de toren en na bezichtiging eten we een lichte lunch bij het hotel/restaurant dat in een deel van het kasteel is gehuisvest. Ruud een vissoep en ik de gamba's. Daarna door naar het tweede kasteel. Onderweg zijn ze bezig aan de weg en kunnen we uiteindelijk na een poosje op een grindweg te hebben gereden echt niet verder. Een aardige wegwerker verteld ons echter hoe we wel door kunnen en rijdt voor ons uit met zijn busje naar de afslag die we moeten nemen naar een fietspad. Het is leuk rijden over het platteland (Kleine dorpjes en typische Litouwse huizen) en gedeeltelijk langs de rivier. Ook nu weer zien we veel ooievaarsnesten. Bij het 2e kasteel is alleen de toren te beklimmen (wat Ruud natuurlijk gedaan heeft 😉) en is er een uitgebreid park met bijzondere bomen zoals een gigantische citroenboom. Nadat we even paniek hadden omdat Ruud zijn rugzak was vergeten (die netjes door 2 heren aan een verkeerspaaltje was gehangen zodat we hem weer keurig terug kregen) en we wat gedronken hadden zijn we weer opgestapt voor de terugweg. Onderweg nog gestopt bij een heuvel waar vroeger een fort heeft gestaan met mooi uitzicht op de rivier en omgeving. Ik zie veel korenbloemen onderweg, maar vergeet ze te fotograferen. 

Rond 18:00 uur terug en een uurtje relaxen voordat we naar de bistro gaan. Ik heb gisteren tijdens ons etentje (zonder dat Ruud het weet) gevraagd of we er vandaag kunnen eten ivm verjaardag Ruud. Dit omdat er verder in de omgeving geen restaurants zijn te vinden. En gemeld dat hij een vleesliefhebber is in de hoop dat ze iets kunnen regelen. Als we er aan komen is er netjes een tafel gereserveerd en staan er glazen en mooi gevouwen servetten klaar. Zodra de dame ons ziet komt ze aangelopen met een..... kaasschotel (Dit keer  met 4 soorten kaas, ook een met karweizaad) en zingt happy birthday, eerst in Engels en op verzoek ook nog een stukje in Litouws.

En brengt ze ons een biertje en wijntje. We kunnen helaas kiezen uit dezelfde opties als gisteren. Kip of varkensribbetjes em 2 salades. Aangezien Ruud gisteren de ribbetjes heet gehad kiest hij nu voor de kip en ik voor de tonijnsalade. Na ongeveer een kwartier komt ze melden dat er iets mis is gegaan met de kip en dat die er niet meer is. 🥺 dus geeft Ruud aan dan maar weer de ribbetjes te eten. Het is echter inmiddels best wel druk en blijkbaar zijn de ribbetjes nu ook op. Dat beperkt de keus tot een tonijnsalade.🤣🤣. Dit is voor een uitgesproken vleeseter even slikken. Kaas vooraf en tonijnsalade als hoofdgerecht. Als troost nemen we samen nog een stuk taart als toetje. Die gaat erin als koek. Een memorabele verjaardag! En namens Ruud natuurlijk dank voor alle felicitaties per whatsapp, LinkedIn of Facebook. Op de terugweg naar de camper fotografeer ik nog twee hondjes van de buren. Het is bijzonder, maar iedereen heeft hier dezelfde hondjes. Een soort kruising tussen een keeshond en een teckel en ze zijn niet veel hoger dan 20 cm. Maar ze blaffen als de beste en lopen bij elk huis in de tuin. 

p.s. De komende dagen worden er weer foto’s geplaatst (ook die bij bovenstaande verhalen horen). Nu geen WiFi. Kijk dus zo af en toe op ons blog om de foto’s en/of videos’s te bekijken.