13 tm 21 september oa Auschwitz-Birkenau, Breslau-Wroclaw, Wlen, Pirna, Bärenstein en Pöhl.

Zondag 13 september:

Bijtijds naar de ingang van memorial en museum Auschwitz-Birkenau gelopen, waar we in een rij terecht komen om gedesinfecteerd te worden in een sluis voordat we naar binnen kunnen. Om de paar minuten vertrekt er een groep. Spaans, Pools, Engelstalig etc. Het lijkt nog best druk, alhoewel de groepen niet erg groot zijn (ongeveer 15 mensen) Vraag me af hoe dat gaat als het er werkelijk druk is. We hebben een gepensioneerde docente als gids. Die met veel gevoel de verhalen verteld over het verblijf in Auschwitz. Met de juiste intonatie, stiltes in haar zinnen etc. Lijkt me geen makkelijke baan om keer op keer dit afschuwelijke verhaal te moeten vertellen. Ze vertelt over de Polen die het dorp moesten verlaten, de gevangenen en joden die de kampen Auschwitz en Birkenau hebben opgebouwd en de organisatie en verschrikkingen die hebben plaats gevonden. Auschwitz was het kamp waar de mensen werden ingezet voor arbeid in de kampen of in de fabrieken in de omgeving. Het was relatief beter dan Birkenau. Een aantal barakken zijn te bezichtigen zoals het ziekenhuis en de gevangenis. In de meeste barakken zijn exposities met foto's, een voorbeeld van de stapelbedden en wasgelegenheid, en spullen die afgenomen zijn van alle mensen, zoals koffers, brillen, schoenen, etc. Een fractie van wat er ooit opgeslagen is geweest, aangezien er op het eind van de oorlog al veel bewijs is verbrand voordat de bezetters zich terug trokken. Er mocht overal gefotografeerd worden behalve in één ruimte in een barak waar een enorme hoeveelheid menselijk haar lag opgeslagen. Na ongeveer 1,5 uur even een korte break en met de bus naar Birkenau voor het vervolg van de rondleiding. Birkenau was het uiteindelijke, specifieke, vernietigingskamp. Als men niet meer geschikt was voor arbeid (Zwangere vrouwen, kinderen, ouderen en zwakken) werd men doorgestuurd naar Birkenau. Het eindstation. Een immens groot terrein (veel groter dan Auschwitz) waar minder van over is gebleven, maar waar je wel een indruk krijgt van wat er zich heeft afgespeeld. Ze hebben dat uitgebeeld door foto's van toen en nu op de dezelfde plaatsen. De foto's van toen zijn vaak gemaakt door de kampwachters en een enkele keer stiekem door gevangenen. Een Joods meisje heeft ooit een fotoboek gevonden en omdat ze familie herkende op de foto's is dit goed bewaard gebleven. Na 3,5 uur zeer indrukwekkende beelden en verhalen lopen we terug naar de camping. Zijn erg onder de indruk. Het is niet te bevatten dat mensen dit anderen aan hebben kunnen doen. Het bijvoorbeeld testen van welk gifgas het best werkt op mensen met en beperking is een luguber idee. Wat nog het meest opvalt is hoe systematisch, effectief en efficiënt er is nagedacht in de oprichting en uitvoering van dit vernietigingskamp waar uiteindelijk 1.3 miljoen (waarvan 1.1 miljoen Joden) zijn vermoord.  We hebben enkele foto’s geplaatst maar ook enkele bewust weggelaten in dit reisblog vanwege het schokkende karakter. Eigenlijk zou iedereen hier een keer naartoe moeten gaan in zijn leven als waarschuwing. Om een indruk te krijgen hierbij een link naar de webpagina van het memorial en museum Auschwitz-Birkenau voor een virtuele rondleiding. http://panorama.auschwitz.org/

Maandag 14 september:

Rustig opgestart vandaag en we vertrekken rond 12:30vanuit Auschwitz. Na de nodige boodschappen naar Wroclaw (Breslau)  gereden. Een behoorlijk lange rit (250 km) en omdat we nog steeds zoveel mogelijk binnendoor willen rijden doen we er de hele middag over. Onderweg zien we dat de temperatuur 30,1 aangeeft (en zo voelt het ook 🥵) verder zien we niet veel bijzonders, buiten een aantal zwermen kievieten op het land. Verzamelen die ook voordat ze de reis naar het zuiden beginnen? Rond 17:30komen we aan op camping Wroc in een buitenwijk van de stad in een smal straatje, geklemd tussen allemaal huizen. Maar verder prima plek op redelijk drukke camping met alle voorzieningen en een tram op loopafstand die ons in ongeveer 15 minuten naar het centrum brengt. We koken in de camper en gaan morgen dagje de stad in, die ons is aangeraden door iemand in Krakau. Zij vertelde dat Krakau en Wroclaw vergelijkbare steden zijn, relaxed, kunstzinnig, gezellig. Niet zoals Warschau, waar iedereen gehaast is en alles om uiterlijk draait, volgens de dame uit Krakau. 

Dinsdag 15 september:

Trammetje 5 naar de stad gepakt en bij groot plein net buiten centrum uitgestapt.

Eerste doel is een gebouw met een panoramaschildering. vergelijkbaar met panorama Mesdag, waar dit gebouw mee vergeleken wordt in de folder.

Het is helaas gesloten tot volgend jaar maart wegens renovatie.

Dus lopen we eromheen, fotograferen een mooi herdenkingsbeeld van de gevallenen in de WO en zien een stukje van de oude bastions, onderweg naar het centrum. Ook hier weer een heel groot plein met in het midden een heel blok met gebouwen, het stadhuis, en steegjes met restaurantjes en winkeltjes. In Wroclawstaan rond de 50 kabouterbeeldjes op straat.

Zowel langs gebouwen als op raamkozijnen en in lantaarnpalen. Het is erg leuk om ze te zoeken en uiteraard te fotograferen. In een los foto album op deze blog hebben we er een behoorlijk aantal geplaatst. Elk beeldje heeft een thema of betekenis. Wroclaw is gebouwd aan de rivier de Oder met allemaal vertakkingen. Dit maakt dat de stad ook wel de stad van 1000 bruggen wordt genoemd, omdat het gebouwd is op verschillende eilandjes. Het stadhuis ziet er prachtig uit, maar is helaas op maandag en dinsdag gesloten.

We wandelen lekker door de stad, eten een soepje op het plein en lopen daarna via een heel leuk oud steegje met winkeltjes en de universiteit naar een eilandje, waar de kathedraal op staat. Het oudste gedeelte van de stad. Drinken daar een wijntje en lopen op ons gemak weer terug naar het centrale plein. Nog steeds op zoek naar kabouters!🧙🏻‍♀️

In een van de steegjes gaan we voor een bijzondere maaltijd bij restaurant Butchery & Grill. Waar ze een speciale vleeskast hebben met bijzonder lekker (gerijpt) rundvlees. Van de 750 gr. gemixte vleesschotel neemt Ruud toch zeker een pond voor zijn rekening. 

Woensdag 16 september:

We moeten om 11:00van de camping af zijn anders wordt er extra gerekend. De campingeigenaar is zeer georganiseerd en grundlich. Op laatste moment echter denkt Ruud eraan dat een van onze koplampen kapot is en probeer die nog te vervangen. Uiteindelijk maakt hij de klus af op de stoep voor de camping. 😅. Rond 11:15dus vertrek vanuit Wroclaw naar onze volgende stop Wlen. Redelijk zuidelijk en hopelijk pakken we nog wat bergachtig gebied mee, wat we niet veel hebben gehad tijdens onze reis in de Baltische Staten en Polen. Alles is redelijk plat! Het is een mooie route binnendoor en we genieten van de uitzichten.

Echt bergachtig wordt het niet, maar we zien de toppen liggen in Tsjechië en rijden door mooi glooiend en bosrijk gebied. De km teller gaat de 180.000 door en we komen het, denk ik, 6e of 7e dinopark tegen op onze reis. Die zijn lekker populair in elk land! Rond 16:00 uuraankomst camping in Wlen, die er in de website heel anders uitziet dan in het echie. We hadden al contact gehad via app met de eigenaar die zowaar Nederlands spreekt, maar krijgen hier alleen zijn moeder te zien, die alleen Pools begrijpt. Er staan nog 2 andere campers en het sanitair voldoet, maar wordt niet erg regelmatig schoon gemaakt. De camping ligt aan een riviertje, waar gekanood kan worden en vanuit onze plek kunnen we op een heuvel 's avonds een verlichte toren zien van de restanten van het oudste stenen kasteel in Polen. 

Ik kook vanavond weer zelf en morgen gaan we de omgeving verkennen.

Donderdag 17 september:

De wandelschoenen aan, want we gaan de heuvel beklimmen naar het kasteel. We lopen via het dorp, dat niet veel voorstelt. Standaard centraal plein, met centraal gebouw en een standbeeld ervoor. Mogelijk in de zomer en zonder Corona wel wat toeristisch, maar nu  uitgestorven en het enige restaurant (pizzeria) is zo te zien al enige tijd dicht. Na rondje dorp lopen we via het bos de berg op naar het kasteel. Flinke klim van ongeveer 160 meter door bos , (wat ze hier al snel een reservaat noemen) recht omhoog maar absoluut de klim waard, want het uitzicht wat we uiteindelijk krijgen vanaf de toren over de omgeving is prachtig.

Er is een en ander opgeknapt en erg leuk tentoongesteld middels tekeningen en foto's van hoe het moet zijn geweest. Het naastgelegen paleis dat inmiddels is opgekocht door een Belg en waar een restaurant in zit is helaas gesloten. Dus eten moeten we elders zien te vinden. We lopen via de weg terug naar het dorp, waar we in de enige horeca die er is terecht komen. Een coffeeshop waar ze zoals de naam al zegt voornamelijk koffie en gebak hebben. Dus nemen we een cappuccino en appeltaart en horen van de dame die er werkt dat de eigenaar dezelfde is als die van de camping. Na wat boodschapjes bij de lokale super lopen we terug naar de camping en eten het restant van de pasta die er nog staat van maandag. 

Vrijdag 18 september:

Van Wlen via een stuwdam (2e grootste van Polen)

in de rivier de Bobr (Bever in het Pools) richting de Duitse grens en uiteindelijk doel is een camperplaats in Pirna aan de Elbe. De stuwdam valt een beetje tegen en de Tom Tom doet rare dingen zodat we erg omrijden en dat kost tijd binnendoor. We worden regelmatig geseind door tegenliggers die een gebaar maken van zwaailicht als er weer een politiecontrole langs de weg staat met lasergun. Bijzonder aardig! Rond 16:00een stopje vlak voor de grens op parkeerplaats voor een broodje en koffie en rond 16:30passeren we de grens met Duitsland.

We zijn erover voordat we erg erg in hebben. Maar wat een verschil in omgeving. Alles netjes en strak, vakwerkhuizen, leisteendaken, mooie wegen etc. Rond 18:00passeren we een camperplek langs de Elbe waar heel veel campers staan. Als ik goed op de maps me app kijk is daar een bijzonder natuurgebied Bastei met veel steen en rotspartijen aan de oever van de Elbe. Misschien leuk voor een volgende keer. Wij rijden door naar Pirna waar we rond 18:20aankomen en ook daar is het al behoorlijk bezet, maar is nog wel plek voor ons. Na wat overleg en aanpassing van de buren kunnen we er prima tussen.

Op zo'n manier dat iedereen er ook weer uit kan als hij/zij dat wil. Het pontje tussen de camperplaats en het centrum over de Elbe vaart niet i.v.m. Corona, dus wandelen we over de brug naar de oude stad. Op het centrale plein zitten verschillende restaurants naast elkaar en ziet het er behoorlijk druk uit. We vinden een plekje binnen, aangezien het best fris wordt s' avonds en genieten van een echt Duitse maaltijd. Ruud zijn schnitzel en ik neem een flink gevulde soep met worst en groente. 

Zaterdag 19 september:

Zowel de camperplaats als het stadje nodigt niet uit om nog een nacht te blijven, dus pakken we 's ochtends de boel weer in en rijden naar het kasteel van Pirna aan de overkant om te kijken of dat te bezichtigen is. Het kasteel was vroeger een psychiatrische inrichting die redelijk vooruitstrevend was en al werkte met creatieve therapie en leerwerkprojecten. Tijdens de 2e WO echter is het ook hier gebruikt voor testen met gas om mensen te vernietigen. We hadden al eerder gehoord dat vooral mensen met een handicap/beperking als eerste slachtoffer zijn geweest in de oorlog. Daarna is het een tijd nog gesloten geweest en nu zit er een overheidsinstelling in. Een gedeelte van het kasteel werd gebruikt voor een beeldententoonstelling en die konden we bezoeken. Mooie sculpturen op een bijzondere locatie.

Na dit bezoek via de lidl en tankstation de stad uit en richting onze volgende bestemming via een mooie route. We komen plaatsjes tegen als Under- en Oberfrauendorf und Frauenstein (die mij wel aanspreken) na Bärenburg, Bärenfels, Bärenklau,Bärenhecke en Bärenstein, waar we een stop maken Ivm het middeleeuwse marktplein en de oudste zuil met km aanduiding van de vroegere postkoetsroute.  Nu rijdt er een trein door het Müglitztal dat soms erg smal is. Het dorp is ooit gesticht door de Zwitserse familie Bernstein, waar de plaats (en ook de andere dorpen) zijn naam aan ontleent. Overal in het dorp staan berenbeelden en ook bordjes met vriendelijke teksten.

We volgen de Silberstrasse verder door het ertsgebergte.   Ons doel is vandaag een sport hotel aan de grens met Tsjechië in een wintersportgebied, vlakbij het plaatsje Altenberg. Als we de afslag naar het hotel nemen blijkt na enige km dat de weg in onderhoud is (wordt gravelweg) en we worden gewaarschuwd door een dame dat hij steeds moeilijker te berijden is. Aangezien we al 830 meter hoog zitten en stijgen zien we af van deze optie en rijden we terug naar een camping in Altenberg aan het Galgenteich meer. Vriendelijke ontvangst, prima plek en goed genoeg voor een overnachting. Morgen willen we toch verder. We eten zelfgemaakt broodje kebab met uitje en tomaat. Omdat we wat hoger zitten de laatste dagen zijn de nachten erg fris. Rond de 5 graden. Dus maken we inmiddels goed gebruik van onze kachel, die het prima doet op gas en ons lekker warm houdt. 

Zondag 20 september:

Ook hier moeten we om 11:00 uurvertrekken van de camping, wat ons een stimulans geeft om bijtijds op te staan en actie te ondernemen. 11:10rijden we weg na water geloosd te hebben. Ook vandaag volgen we de zilverroute die door een heel mooi gebied gaat met glooiende weggetjes en mooie dorpen. We stoppen in Annaberg-Buchholz waar een feestweekend is en o.a. een vlooienmarkt. En daar zijn we dol op! 

We lopen 1,5 uur rond op de markt en kopen er een mooi gesneden houten beeldje (staat dit gebied bekend om, we zijn al eerder hier geweest en in Seiffen hier vlakbij is een houten speelgoedmuseum en heel veel winkels met houtsnijwerk), een vaasje voor €1, een heel handig verlengsnoer voor in de camper en nog wat prullaria. Als we teruglopen naar de camper zien we nog allemaal krijttekeningen op de parkeerplaats.

Waarschijnlijk een wedstrijd geweest met als thema... Corona!  Na een broodje in de camper op de parkeerplaats rijden we verder naar Pöhl, vlakbij Plauen waar een hele grote camping is, waar we voor de laatste keer wat gaan wassen en het reisverslag weer gaan bijwerken. Pfoe, wat een klus! Vanavond gegeten in het restaurant op de camping, waar we moesten reserveren ivm Corona. Zodat de eigenaar kan aantonen dat er niet teveel mensen tegelijk aanwezig zijn bij controle. 

Maandag 21 september:

Uitgeslapen, was gedaan en reisverslag geschreven en foto's uitgezocht. Het is heerlijk weer, dus we zitten de hele dag in de zon! Met uitzicht op de alpenweiden. Krijg associaties met “vrolijk gevrij in de alpenwei”  of met “Heidi”.

Vandaag al drie maal met tasje onderweg geweest voor het wasmachine, de droger en de douche. Voor onze camper zitten allemaal gaten in de grond en zien we met enige regelmaat een muisje omhoog komen die knabbelt van het gras. Vlakbij ons staat een Zwitser met een camper zo groot als een stadsbus, waar aan de achterkant een hele Morris mini in verdwijnt. Daar kun je geen leuke binnenweggetjes mee rijden 🤣🤣.

Vandaag ook uitgezocht wat we de aankomende, laatste reisweek nog gaan doen en welke stops we nog gaan maken. Morgen gaan we naar Bad-Rodach. 165 km verderop, waar we naast een wellness centrum staan op camperplaats en we al een arrangementje hebben geboekt via e-mail voor de dag erop. Kijken we naar uit! Donderdag de 24e rijden we naar Wetzlar, schattig plaatsje aan de rivier de Lahn. En zaterdag rijden we naar Euskirchen-Stotzheim, naar Peter en Petra, de broer van Ruud en zijn vrouw, die 19 september 45jaar waren getrouwd. Dat gaan wij niet meer halen!  Vandaag verder niet veel gedaan. Zitten nu van de zonsondergang te genieten met een wijntje. Zolang het nog kan......😜